حکم غیبت از منظر قرآن کریم
"یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحیمٌ"(1)
اى کسانى که ایمان آوردهاید! از بسیارى از گمان ها بپرهیزید، چرا که بعضى از گمان ها گناه است و هرگز (در کار دیگران) تجسّس نکنید و هیچ یک از شما دیگرى را غیبت نکند، آیا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید تقواى الهى پیشه کنید که خداوند توبه پذیر و مهربان است.
نتیجه این که انسان می تواند پشت سر افرادی که متدین به دین اسلام نیستند و یا مسلمانی که متجاهر به فسق است یعنی به گونه علنی گناه می کند، در همان زمینه گناهش غیبت کند. این یک حکم کلی است.
پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمود:
مهر نوشت: دین مقدس اسلام سفارش های بسیاری برای برقراری ارتباط با دیگران برای ما انسانها داشته است و برای ویژگیهای یک دوست خوب نکاتی را تصریح نموده که به شرح مختصری از آن میپردازیم.
دینداری
اسلام توصیه میکند که با انسانهای دیندار دوستی کنیم؛ یعنی با افرادی که تعهد دینی اخلاقی و الهی دارند، زیرا دوست متدین و دیندار موجب شرافت به سعادت و عزت دو دنیاست.
آیا شخصی که با خدا تعهدی ندارد با دوست خود خواهد داشت و آیا فردی که پایبند به اجرای فرامین و دستورات خداوند نباشد پایبند به تعهدات نسبت به دوست خود خواهد بود؟
اهمیت استغفاردر آینه آیات و روایات
استغفار، علاوه بر این که آمرزش گناهان را در پی دارد، از بلاهای آسمانی و عذاب خدا- که گاه بر اثر کثرت گناه بر شخص یا قوم و ملتی وارد می گردد- نیز جلوگیری می کند و نزول و افزایش نعمتهای الهی را در پی خواهد داشت.
استغفار از ریشه «غفر» و در لغت به معنای ستر و پوشش است و در اصطلاح درخواست زبانی یا عملی از پیشگاه خداوند برای پوشاندن گناه انسان و بخشش آن است و هدف از آن درخواست مصونیت از پیامدهای گناه و عذاب الهی یا اهدافی دیگر است.
قرآن کریم در آیات فراوان مومنان را به استغفار و طلب عفو و بخشش از خداوند متعال فرا می خواند و به آنان فرمان می دهد که به درگاه الهی روی آورند و قلوب زنگارگرفته خود را با آب استغفار و توبه شستشو دهند و نگذارند گناه و معصیت عاقبت و آخرت آنان را تباه سازد.
خواص آیه مبارکه نور
خواص آیه نور چیست؟ آیا درست است که می گویند اگر این آیه به عددی خاص خوانده شود برکات زیادی دارد؟ »
قرآن کتاب عمل است و تلاوت آن سرآغازی است برای تفکر و ایمان، و آن نیز وسیله ای است برای عمل به محتوای آن، و این همه پاداش های عظیم نیز از همین جا با همین شرایط تحقق می یابد. قرائت تمام سوره ها آثار دنیوی و اخروی دارد و فضائل هر یک از سوره ها از سوی امامان معصوم (ع) بیان شده است.
از جمله سوره ی مبارکه نور و آیه نور که در این سوره ( آیه 35) است که در روایات خواص و آثار مختلفی برای آن ذکر شده است.
اگر قرار نیست از امروز برای رسیدن به اهدافت تلاش کنی ، پس دقیقا کی شروع میکنی؟
فردا ، پس فردا ، شنبه هفته آینده
هیچ یک از این روزها را نخواهید دید
روز ها می آیند و می روند و شما همچنان منتظر شنبه رویایی خودتان خواهید ماند
شنبه رویایی شما ساخته ی ماه ها تلاش است نه یک روز ، شما باید تصمیم بگیرید آیا حاضرید برای ساختن شنبه رویایی تان ، زحمت بکشید یا نه
هیچ موفقیتی آنی به دست نمی آید ،
شما یک روز از خواب بلند نمیشوید که ببینید تبدیل به علامه طباطبایی ، علامه جعفری ، علامه امینی یا هر شخصیت بزرگ دیگری شده اید.
شرح واقعه کربلا در روز عاشورا
با فرا رسیدن صبح عاشورا، امام(ع) به همراه یارانش نماز صبح خود را اقامه کردند. پس از اقامه نماز، حضرت(ع) صفوف نیروهای خود را که ۳۲ نفر سواره و ۴۰ تن پیاده بودند منظم کرد. ایشان «زهیر بن قین» را فرمانده جناح راست لشکر و «حبیب بن مظاهر» را بر میسره سپاه خود امیر کرد و پرچم جنگ را به دست برادرش عباس(ع) سپرد. به دستور امام(ع) اصحاب خیمه ها را در پشت سر خود قرار داده، اطراف آن را که پیش از آن خندق حفر کرده بودند از هیزم و نی پر نموده آتش زدند تا مانع تهاجم دشمن از پشت سر گردند.
در آن سوی میدان نیز، عمر بن سعد نماز صبح خود را به جای آورد و فرماندهان سپاهش را معین نمود و آماده نبرد با اباعبدالله الحسین(ع) و یارانش گردید. نقل شده که چون چشم امام(ع) به انبوه سپاه دشمن افتاد دستانشان را به دعا بلند کردند و فرمودند:
سه دوره ی زندگی امام حسین علیه السلام
اوّلاً حادثه را باید فهمید که چه قدر بزرگ است، تا دنبال عللش بگردیم. کسی نگوید که حادثه ی عاشورا، بالاخره کشتاری بود و چند نفر را کشتند. همان طور که همه ی ما در زیارت عاشورا می خوانیم: « لقد عظمت الرّزیّه و جلّت و عظمت المصیبه »، مصیبت، خیلی بزرگ است. رزیّه، یعنی حادثه ی بسیار بزرگ. این حادثه، خیلی عظیم است. فاجعه، خیلی تکان دهنده و بی نظیر است.
برای این که قدری معلوم بشود که این حادثه چه قدر عظیم است، من سه دوره ی کوتاه را از دوره های زندگی حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام اجمالاً مطرح می کنم. شما ببینید این شخصیتی که انسان در این سه دوره می شناسد، آیا می توان حدس زد که کار این شخصیت به آن جا برسد که در روز عاشورا یک عده از امت جدش او را محاصره کنند و با این وضعیت فجیع، او و همه ی یاران و اصحاب و اهل بیتش را قتل عام بکنند و زنانشان را اسیر بگیرند؟
این سه دوره، یکی دوران حیات پیامبراکرم(ص) است. دوم، دوران جوانی آن حضرت، یعنی دوران بیست و پنج ساله ی تا حکومت امیرالمؤمنین امام علی (ع)است. سوم، دوران فترت بیست ساله بعد از شهادت امیرالمؤمنین تاحادثه ی کربلاست.
دوران کودکی امام حسین علیه السلام
آیا مذاکره و تعامل، درس عاشورای حسینی است؟
کربلا نه جای مذاکره بود نه امان نامه
تاکنون در تاریخ بشریت و حتی در میان اهل سنت، سابقه نداشته است که کربلا را به مذاکره، ربط بدهند. باید مدافعین و مروجین و طراحان این نظر، پاسخ دهند که تاکنون کدام شخص برای مذاکره امام حسین(ع) در کربلا، اشک ریخته و گریه کرده و نوحه سرایی و سوگواری نموده است؟
برکدامین مصیبت باید گریست؟ بر توطئه سقیفه؟! یا شورای ساختگی خلیفه؟ بر نفوذ کعب الاحبار، ابوهریره یهودی، تیم الدار و سرجون مسیحی؟ یا برحاکمیت سرشاخه حزب طلقاء معاویة بن ابی سفیان؟ بر حاکمیت اشراری چون یزید و عبیدالله؟ بر بی بصیرتی عبدالله بن زبیر؟ بر تجمل گرایی و عافیت طلبی مردم مدینه و مکه؟ یا بر نادانی و ناداری مردم کوفه؟ بر یزیدی شدن شریح قاضی و عمر بن سعد؟ و یا حسینی شدن وهب مسیحی، زهیر عثمانی و حر یزیدی؟ بر موضع گیری دیر هنگام عبدالله بن حنظله و سلیمان بن صرد خزاعی؟ یا وقت شناسی عبدالله بن عفیف و سفیر روحی؟ بر لشگر کشی عبیدالله بن زیاد؟ و مثله شدن بدن سیدالشهدا؟ و یا بر اسارت آل الله؟ و یا بر پیوند مذاکره و کربلا؟ بر کدامین مصیبت باید گریست؟
چرا کوفیان امام را تنها گذاشتند؟
همه شما علیه من عصیان می ورزید و سخنان مرا گوش نمی دهید؛ عطاهاى شما از مال حرام فراهم آمده و شکم هایتان از حرام انباشته شده است و این باعث مُهر خوردن بر دلهایتان گشته است
با فرا رسیدن ایام عزا و سوگواری امام حسین (ع) و همچنین برنامه سخت دشمنان اهل بیت (ع) برای شبهه افکنی و کم اثر جلوه دادن قیام عاشورا ، برآن شدیم تا به تعدادی از سؤالات و شبهات مختلف در سلسله پرسش هایی عاشورایی پاسخ دهیم .
یکی از مواردی که در تاریخ شیعه بسیار اهمیت دارد، بحث حرکت امام حسین (ع) از مدینه به سمت مکه و سپس حرکت از مکه به سمت کوفه است. قیام امام حسین (ع) به نقطه عطفی در تاریخ شیعه و اسلام است. زیرا این حرکت باعث حفظ اسلام واقعی از انحرافات ایجاد شده در زمان بعد از رسول خدا (ص) می باشد .
راهکارهای برون رفت ازآسیب های عزاداری های غیر منطقی
برای پیشگیری ازآسیب هاوبرطرف ساختن کاستی ها، نکاتی به عنوان راهکار پیشنهاد می گردد:
1- ساماندهی وضابطه مند ساختن مداحی: همانطوری که مقام معظم رهبری تصریح وتاکید فرموده اند: باید منصب مداحی یک ثغوروحدودی پیداکند معلوم شود مداح چه کسی است، خصوصیات وشرایطی که بایدداشته باشد چیست. باید مرکزوتشکیلاتی باشد که آنها رابااین خصوصیات تشخیص دهد وتائیدنماید68.
دراین راستا (کانون مداحان وشاعران اهل بیت) که با نظارت سازمان تبلیغات اسلامی درسراسر کشورتشکیل گردیده اگرتقویت شود و فعال گردد، به عنوان یک نهاد مردمی وخودجوش می تواند این مسؤلیت رابه خوبی ایفا نماید.
آسیب شناسی مداحی
مداحی منصبی مقدس، سرمایه ای عظیم واثر گذاراست. مداحان در قالب مدح و مرثیه دلهای مردم رابا خاندان نبوت مرتبط می سازند ومحبت اهل بیت راچون نهالی درد ل هامی نشانند.
به خاطرنقش فرهنگ سازاین سنت مبارک است که دشمنان باشیوه های گوناگون درصدد تخریب وانحراف آن برآمده تلاش می کنند تا ازتاثیر آن به کاهند. مسئولان فرهنگی، به ویژه جامعه مداحان، باید توجه داشته باشند، اگرازاین گوهر گرانبها وسنت شیعی آسیب زدایی نگردد هم رسالت آن درخطرقرارمی گیرد وهم ازاثرگذاری آن کاسته می شود.
دراین نوشتاربرآنیم تابه گوشه ای ازاین آسیب هااشاره نمائیم:
1-غلو و مبالغه: برخی تصورمی کنند هرچه بیشترغلوکنند، اهل بیت(ع)خشنودتر می شوند درحالی که قرآن می فرماید (یَااَهْلَ الْکِتاب لاتَغْلُوافِی دِینِکُمْ).ای اهل کتاب دردینتان غلونکنید53.
جایگاه وشأن مداحی
مداحی اهل بیت(ع)ونوحه خوانی درسوگ آنان ازجمله کارهایی است که مشروعیت آن را به خوبی می توان در قرآن کریم اثبات کرد. چنانکه امامان شیعه نیزازمداحان وذاکران تقدیروتشویق می کردند، صله می دادند، دعا می کردند وبرای این کار، فضیلت وثواب بسیار می شمردند، چنانکه اینکه فقیهان وعالمان دین درعصرغیبت امام عصر(عج) این سنت شیعی راعملا پاس داشتند.
1- مداحی درقرآن: ما مسلمانان هرعملی را که به عنوان دین انجام می دهیم یا باید مستند به دلیل خاص باشد یعنی اصل وشکل آن دردین بیان شده باشد مانند: نماز، روزه، حج، یااینکه اصل وضابطه کلی آن درشرع بیان شده ولی شکل وصورت آن به حسب شرایط ومقتضیات زمان به مردم واگذارگردیده باشد مانند: اصل دفاع ازاسلام ونوامیس مسلمانان، قرآن این حقیقت راچنین بیان فرموده است: ( وَاَعِدُّوالَهُمْ مَااسْتَطعْتُمْ مِنْ قُوَة). دربرابر کافران تامی توانید نیروآماده کنید .12.
اطاعت از ائمه هدی (ع) دستور صریح خدا (مطابق آیات و روایات )
سوره نساء آیه 59 : ای کسانی که ایمان آورده اید اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید رسول خدا را و اطاعت کنید اولی الامر صاحبان ولایت را که دوازده امام معصومند.
سوره نساء آیه 80 : هرکس اطاعت کند از رسول خدا قطعا اطاعت کرده است از خدا.
سوره آل عمران آیه 31 : بگو ای پیغمبر به مردم اگر شما دوست خدا هستید پس تبعیت کنید از من و مطیع و فرمانبردار - من که پیامبر او هستم - باشید.
سوره نساء آیه 69 : و کسانی که اطاعت کنند از امر خدا و رسول خدا ایشان محشور می شوند با کسانی که نعمت داد خدا بر ایشان از پیغمبران و راستگویان و شهیدان و صدیقین.
سوره آل عمران آیه 32 : بگو به مردم اطاعت کنید خدا و رسول خدا را پس اگر برگردند از حکم تو ای پیغمبر کافر هستند.
شرایط مباهله در عصر معاصر
مباهله یک نوع دعا است و دارای ویژگی ها و شرایط خاصی نیز می باشد که ما به برخی از آنها اشاره می کنیم:
مباهله شرایطی دارد و شرط نخست، این است که ابتدا باید مناظره صورت بگیرد، اگر مراء (لجاجت و ستیزه جویی بی جهت) رخ داد، آنگاه مباهله لازم و ممکن می شود. پیغمبر اسلام(ص) نیز در دعوت مسیحیان نجران به اسلام، ابتدا با آنان مناظره کرد و آنان صحبت های ایشان را نپذیرفتند. قرآن کریم قبل از مباهله، «مناظره و گفتگوی علمی و احسن» را به انسانها معرفی میکند، چرا که مباهله اولین مواجهه نیست بلکه آخرین مرحلهای است که در یک مسیر ممکن است مورد توجه قرار گیرد.
معنای لغوی ولایت ، نگاهی به مبحث ولایت فقیه
ولایت یعنی حکومت ، فرمانروایی و زعا مت. اما ریشه این و ، ل ، ی ، وَلی بر وزن فَعل یا وَلِیّ بر وزن فَعیل است که ولی که در لغت نامه ها به معنی های مختلف آورده اند ، به معنای نصرت دهنده ، مددکار ، دوست ، سرپرست و ....
اما یک معنای اصلی را که در لغت برای ولایت آمده ، معنای تقرب و نزدیکی است و اگر دقیقاً در معانی دیگرولایت و ولی دقت بشود، در همه آن معانی در واقع همان معنای نزدیکی وجود دارد یعنی نزدیکی در درون همه معانی ولایت و ولی مستتر است.
مثلا معنی سرپرست، در واقع اگرنزدیکی وجود نداشته باشد و معنای نزدیکی را از سرپرست برداریم ، آن سرپرست و زیردست از هم دور می شوند و از هم جدا می شوند و بیگانه از هم می گردند.(دقت شود) . استحکام بین سرپرست و زیر دست با نزدیکی حاصل می شود.
معنای دوست را بررسی کنیم ، یک نوع نزدیکی نیز در درون و حقیقت معانی دوستی نهته است ، اگر آن نزدیکی باطنی را قطع کنیم، دوستی ای بسا تبدیل به دشمن هم بشود.