این دعا همان دعاى رسول خدا صلى اللّه علیه و آله در روز بدر و احزاب،و دعاى حضرت سید الشهدا علیه السّلام در روز عاشورا است،و جز این دعا دو دعاى دیگر از حضرت روایت شده که در روز عاشورا خواندند،یکى دعایى است که به حضرت سجاد علیه السّلام تعلیم فرمودند،زمانى که ایشان را به سینه خود چسباند در حالىکه از بدن مبارکشان خون مىجوشید،و این دعا را براى حاجت و نیاز مهم و اندوه و بلاى سخت و امر بزرگ دشوار مىخوانند،و آن دعا این است:
الّلهمّ لا تجعلنى من المعارین و لا تخرجنى من التّقتصیر یعنى:
خدایا مرا از کسانى که ایمانشان عاریه و ناپایدار است قرار مده،یا مرا از کسانى که آنها را به خودشان وانهادى،همانند چهارپایى که مهارش را به گردنش افکنند و او را به چراکردن رها کنند،که هرکارى بخواهد بکند،و هرکجا بخواهد برود
و مرا از تقصیر بیرون مکن،یعنى چنان مکن که من خود را مقصّر ندانم،بلکه چنان باشم که همیشه خود را مقصّر در گاه تو بدانم. نهم:از حضرت باقر علیه السّلام روایت شده:حق تعالى مردى از بادیه را به سبب این دو کلمه که به آن دعا کرد آمرزید:
اللّهمّ ارزقهم صدق الحدیث،و اداء الامانة،و المحافظة على الصّلوات،الّلهمّ انّهم احقّ خلقک ان تفعله بهم،الّلهم افعله بهم.دوازدهم:
این دعا را که امیر مؤمنان مىخواند بخواند:
