15ماه مبارک رمضان 60 هجری سالروز خروج مسلم بن عقیل از مدینه به قصد کوفه
پس از نامه های پی در پی و دسته جمعی کوفیان به امام حسین(ع)
و دعوت از آن حضرت جهت برپا نمودن حکومت اسلامی و مبارزه با یزید بن معاویه
حسین بن علی (علیه السلام)
همراه با نامه‌ای به مردم کوفه، پسر عمویش مسلم بن عقیل را عازم عراق نمود
تا اوضاع و احوال آنجا را بررسی نموده، به ایشان گزارش دهد.
مسلم در نیمه ماه رمضان ، مخفیانه از مکه بیرون رفت و در پنجم شوّال به کوفه رسید ،
و در خانه مختار بن ابی عُبَید ثقفی منزل گزید. در این زمان ، امیر کوفه نعمان بن بشیر انصاری بود.
شیعیان پس از آگاهی از ورود مسلم، به نزدش رفته و با او بیعت کردند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که، تعداد هجده هزار نفر از مردم کوفه با او بیعت کردند.
متن نامه حسین بن علی به شرح زیر است ؛
بسم الله الرحمن الرحیم
من الحسین بن علی إلی المَلإ من المؤمنین و المسلمین
أمّا بَعد...
فإنَّ هَانئاً و سعیداً قدّما علیّ بِکُتبِکُمْ و کانا آخرَ من قَدِمَ علیّ مِن رُسُلِکم و قد فَهِمتُ کلَّ الَّذی اقْتَصَصْتُم وَذَکَرْتُمْ وَ مَقَالَهُ جُلِّکم أنّه لَیس عَلَینا إمام فأقبلْ لَعلّ الله أن یَجمَعنا بِکَ علی الحَقّ و الْهُدی و أنا باعِثٌُ إلَیکم أخی و ابْنَ عَمّی وَ ثِقَتی مِنْ أهْل بَیتی مُسلِم بنَ عَقیلٍ فإنْ کَتبَ إلیَّ بِأنّه قد اجتمع رأیُ مَلَئِکم و ذَوی الحِجَی و الفَضل مِنکم عَلَی مِثل ما قدَّمَتْ بِهِ رُسُلُکُم و قرأتُ فِی کُتُبکم فإنّی أقدَمُ إلَیکم و شیکاً إن شاءَ الله فَلَعَمری ما الإمامُ إلا الحاکمُ بالکِتابِ القائِم بالقِسطز الدّائنُ بدین الحَقّ الحابِس نَفسه علی ذَلِک لله
و السَّلام.
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
از طرف حسین بن علی به سوی گروه مؤمنین و مسلمین.
اما بعد ؛
هانی و سعید نامه های شما را نزد من آوردند و آخرین نفر فرستادگان شما بودند که نزد من آمدند.
کلیه آنچه را که شما شرح داده بودید فهمیدم. مقاله اکثر شما این بود که ما امام نداریم.
تو بسوی ما بیا شاید خدا ما را بوسیله تو به حق هدایت و نزدیک نماید.
من برادر و پسر عم و شخصی که از اهل بیت و مورد وثوق من است
یعنی مسلم بن عقیل را بسوی شما می فرستم.
اگر مسلم برای من بنویسد که آراء عموم و عقلاء و فضلاء شما متحد شده باشد،
همان طور که فرستادگان شما آمدند و نامه های شما را قرائت نمودم
من با خواست خدا به زودی به سوی شما می آیم.
به جان خودم که امام طبق دستور قرآن و عدالت قضاوت خواهد نمود.
امام کسی است که دین حق را پذیرفته و جان خود را برای دین زندانی کند،
و السّلام.
