عوامل موثر در ناسازگارى فرزندان
برخى از عمده‌ترین
عوامل موثر در پیدایش دشوارى و ناسازگارى فرزندان عبارت است:
١ . وراثت:
تحقیقات نشان مى‌دهد تحریک پذیرى فرزندان به تحریک پذیرى‌والدین آنها بستگى دارد.
به همین ترتیب عوامل فیزیولوژیکى مانند میزان فشار خون،سوخت و ساز و چگونگى
فعالیت‌هاى غدد درون ریز با توارث ارتباط دارند.
٢ . شرایط قبل از تولد(دوران
باردارى): مهم‌ترین تاثیرات در این مرحله عبارت است از رادیوگرافى‌هاى مکرر،
استعمال دخانیات، انواع ضربه‌ها، تصادفات، سوء تغذیه مادر، استفاده غیر مجاز از
داروها، نگرش والدین به خصوص مادر به جنین، دعوا و کشمکش‌هاى‌بین والدین و مانند آن
که هر کدام به نسبتى مى‌توانند فرآیند رشد جنین را تحت تاثیر قراردهد و زمینه ساز
انواع اختلالات در آینده باشند.
٣ . مشکلات بدو تولد: مشکلات حین تولد مى‌تواند
به شکلهاى مختلف تأثیر بگذارد و درآینده انواع مشکلات را پدید آورد. عمده‌ترین
مشکلات بدو تولد عبارت است از: عدم آمادگى و همکارى مادر در زمان زایمان، با پا به
دنیا آمدن نوزاد، استخوان بندى ظریف مادر و کوچکى لگن وى، پیچیدن بند ناف به دور
گردن جنین، استفاده از فورپس در زمان‌زایمان، دیر به تنفس آمدن نوزاد..
۴ .
شرایط تربیتى اولیه: بدرفتارى والدین با کودک و رسیدگى غیرمنطقى به امور او ممکن
است اختلالاتى در کودکان ایجاد کند؛ مانند ضد اجتماعى شدن، گوشه‌گیرى و افسردگى.
همچنین والدینى که بیش از حد کودکان خود را حمایت مى‌کنند فرزندانى به اصطلاح لوس‌و
پر توقع بار مى‌آورند.
۵ . کشمکش‌ها و فشارهاى خانوادگى: اختلافات خانوادگى
تاثیرات بسیار سوئى در روان فرزند دارد. بر اثر اختلافات والدین، فرزند همیشه در
اضطراب و نگرانى است که مبادا والدین او از هم جدا شوند و وى بدون یکى از آنها
بماند. گرچه فرزند ممکن است‌چیزى به والدین خود نگوید، ولى این اضطراب و ترس درونى
قطعاً برایش بسیار دردناک وتخریب کننده محسوب مى‌شود.[1]
پی نوشت :
1- کوثری،
یدالله، بهداشت روانی خانواده، ص 112
