آسیب های بازی های رایانه ای
بازی های رایانه
ای را می توان به دو گروه تقسیم کرد :
گروه اول بازی هایی که جذابیت دارند و
علاوه بر ایجاد هیجان باعث تمرکز ، دقت و خلاقیت می شوند.
گروه دوم بازی هایی
هستند که فقط هیجان دارند پس خواه ناخواه اثر مخربی بر روی ذهن کودک می گذارند.
اگر چه هیجان نیاز طبیعی کودکان در دوره های سنی مشخصی است تا به رشد شخصیتی و عاطفی لازم دست پیدا کنند ، اما نباید منکر این اصل شد که به حس هیجان پذیری کودکان و نوجوانان باید از طریق طبیعی پاسخ داده شود .
بازی های خشن رایانه ای نه تنها نیاز کودکان را برای هیجان تامین نمی کنند ، بلکه باعث هیجان پذیری به شکل نامناسب در آن ها می شود و پس از مدتی آنها را با افزایش نیاز نسبت به سطح محرک محیطی بالا تری برای واکنش نشان دادن، روبه رو می کنند . علاوه بر این ، موارد دیگری از مضرات بازی های رایانه ای غیر مناسب را برای آشنایی والدین در زیر ذکر می کنیم :
کم
توجهی: کودکان به دلیل استمرار در انجام بازی های جنجالی و پر سرو صدا رایانه ای،
کم توجهی پیدا می کنند و در ذهنیات خود تخیلاتی می پرورانند . این کودکان به طور
دائم در عالم خیال سر می کنند و به مرور دامنه توجه و تمرکز کمتری پیدا می
کنند.
پرخاشگری: عارضه ی دیگری که هیجان مستمر در کودکان و نوجوانان ایجاد می کند
، افزایش میزان ترشح هرمون اپی نفرین و نور اپی نفرین از مغز است که این افزایش ،
سیستم عصبی آنها را دچار آسیب می کند و به شکل پرخاشگری ، بی تحملی و تنش های عصبی
آشکار می شود.
ادامه دارد ....
تیک های عصبی: علاوه بر این هیجان زیاد باعث
، انقباض دائم عضلات شده و کودکان و نوجوانان را دچار عوارضی مانند تیک های عصبی،
جویدن گوشه ی لب و ناخن ، قفل شدن دندان ها، اخم و چین و چروک صورت می کند ،
به
همین دلیل آنها به ناچار برای کنترل هیجان خود ، کالری بیش تری مصرف کرده و به
دنبال افزایش وزن دچار عوارض جسمانی فراوانی می شوند . از طرف دیگر وارد آمدن استرس
فراوان به کودکان، در نهایت موجب تغییرات فشار خون و تعداد ضربان قلب می شود
.
بداخلاقی و بهانه گیری : تحریک پذیری و تحرک بیش از اندازه بازی های کامپیوتری
با عث بی حالی کاهش انرژی در کودکان شده ، در نتیجه کودک شروع به بداخلاقی، بهانه
گیری ، توقعات بی جا اذیت و آزار دیگران و حتی پرخوری می کند این در حالی است که
اگر خانواده ها نیاز به هیجان کودک خود را با استفاده از ورزش، فرستادن او به
باشگاه ورزشی ، تشویق به بازی های دسته جمعی در فضاهایی مانند پارک را به وجود
آورند، در حقیقت به فرزندان خود فرصت داده اند تا با اعضای جامعه تعامل بیش تری
برقرار کند، خوب را از بد تشخیص دهد و فرصت تجربه اندوزی داشته و علاوه بر هم کلام
شدن با هم بازی خود ، با مفاهیم نظم و انضباط آشنا شود
بی نظمی و خود محوری:
ایراد دیگری که این بازی ها دارند این است که این بازی ها نظم خاصی ندارند و کودک و
نوجوان هر زمان اراده کند مشغول بازی می شود. همین ویژگی بی نظمی را به کودک می
آموزد در این بازی ها شکست مفهومی ندارد ، درنتیجه کودکان خودمحوری را می
اموزند.
کندی جسمانی، ضعف توان بینایی و خستگی جسمی ، آسیب های مفصلی، عوارض
پوستی، انزواطلبی و افت تحصیلی از موارد دیگر آسیب های روانی و جسمانی بازی های
رایانه ای است.[1]
پی نوشت :
1.ویژنامه پیام
بیداری ، زمستان 91
