اخلاق حرفه‌ای
پرسش: یکی از اصول مهم حقوق مسلمانان و اخلاق حرفه‌ای در مشاوره، اصل رازداری است. برخی مشاوران را مراکز آموزشی یا اداری و انتظامی به همکاری دعوت می‌کنند. رازگشایی سبب می‌شود که افراد زیر‌مجموعه به مشاور اعتماد نکنند یا اصلاً برای رفع مشکل نزد او حاضر نشوند و اگر حاضر شوند، در بازگویی مسائل و مشکلاتشان مقاومت کنند و صادقانه با مشاور همراهی نکنند.
الف) آیا مشاور اجازه دارد که اطلاعات محرمانة مُراجعان را، که به‌عنوان راز در اختیارش می‌گذارند، به آن مراکز بدهد؟
ب) آیا این مراکز حق درخواست افشای راز را از مشاور دارند؟
ج) اگر درخواست کنند، مشاور چه باید بکند؟ اطاعت از ما‌فوق یا رازداری؟
پاسخ: به‌طور کلی، افشای اسرار دیگران جایز نیست و مشاور حق ندارد اطلاعاتی را که مُراجع به او داده است برای دیگران بیان کند. بلی، در مواردی که وجود مشکل ممکن است برای جامعه و یا خود شخص خطر‌آفرین باشد و اهمیت آن از رازداری مهم‌تر است، گفتن به مقامات مسئول، آن‌هم در حد ضرورت، مانعی ندارد. مثلاً اگر مشاور متوجه شود که مُراجع، خلبانی است که مشکلات عصبی خاصی دارد و در مواقع حساس ممکن است کنترل از دست او خارج شود و یا در پست نظامی و انتظامی است که ممکن است به دیگران لطمه وارد کند، گفتن به مسئولین مربوط لازم است. در مثل موارد فوق، مراکز هم می‌توانند درخواست اطلاعات کنند و مشاور هم، در حد ضرورت، باید پاسخ‌گو باشد.[1]
پی نوشت :
1.سیدمحمدتقی علوی و محمدحسین قدیری، مشاوره زیر گنبد فیروزه ای(استفتائات فقهی در حوزه مشاوره و درمان درمانی)، مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی قم(ره)، ص118.
****************************
پیشگیری از وسواس
پرسش: کسانى که زیاد شک مى کنند، در نماز چه تکلیفى دارند؟
همه مراجع: کثیرالشک به کسى مى گویند که نمى تواند، سه نماز پشت سر هم را بدون شک بخواند در این صورت نباید به شک خود اعتنا کند؛ یعنى، هر طرف را که به نفع او است، انتخاب کند. براى مثال اگر در نماز صبح بین دو و سه شک کند، بگوید دو رکعت خوانده ام و اگر در به جاى آوردن سجده و رکوع شک کند، بگوید انجام داده ام.[1]
پی نوشت :
1.توضیح المسائل مراجع، م 6 - 1185 ؛ خامنه اى، اجوبة
الاستفتاءات، س 518 ؛ وحید، توضیح المسائل،1193، نورى، توضیح المسائل، م 6 - 1185.
رساله دانشجویی، سید مجتبی حسینی.
