فرازی از نامه امام علی (ع) به مالک اشتر و مبنای توافق و مذاکره
بسْمِ اَللَّهِ اَلرَّحْمَنِ اَلرَّحِیمِ .... این فرمانى است از بنده خدا ، على امیر المؤمنین ،به مالک بن الحارث الاشتر. در پیمانى که با او مى نهد ، هنگامى که او را فرمانروایى مصر داد تا : خراج آنجا را گرد آورد و با دشمنانش پیکار کند ، زمینه طلب اصلاح مردم فراهم شود و شهرهایش را آباد سازد ....
هَذَا مَا أَمَرَ بِهِ عَبْدُ اَللَّهِ عَلِیٌّ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ مَالِکَ بْنَ اَلْحَارِثِ اَلْأَشْتَرَ فِی عَهْدِهِ إِلَیْهِ حِینَ وَلاَّهُ مِصْرَ
هَذَا مَا أَمَرَ بِهِ عَبْدُ اَللَّهِ عَلِیٌّ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ مَالِکَ بْنَ اَلْحَارِثِ اَلْأَشْتَرَ فِی عَهْدِهِ إِلَیْهِ حِینَ وَلاَّهُ مِصْرَ
،جِبَایَةَ خَرَاجِهَا وَ جِهَادَ عَدُوِّهَا وَ اِسْتِصْلاَحَ أَهْلِهَا وَ عِمَارَةَ بِلاَدِهَا .......
در نگاه نخست به این فراز نامه امام علی (ع) به جناب مالک ، وظایف دولت اسلامی در این نظام نامه حکومت علوی ، در چهار عنوان به صورت تیتر وار آمده است:
1- جمع آوری مالیات و یا به قول امروزی ها، کسب درآمدهای عمومی
2- جهاد با دشمنان و یا به قول امروزی ها ، داشتن سیستم دفاعی
3- آماده کردن زمینه اصلاح امّت اسلامی
4- آباد کردن شهرها و یا عمران و شهرسازی
با اندکی دقّت در تکالیف چهارگانه شمرده شده ، به وضوح دیده می شود که سه وظیفه کسب درآمد، جنگ و دفاع و عمران آبادانی ، به نوعی وجه مشترک همه دولت ها و حکومت های اسلامی و غیر اسلامی است.
به بیان دیگر این سه وظیفه را هم رییس جمهور آمریکا انجام می دهد و هم رییس دولت ژاپن و هم رییس جمهور ایران .
اما وجه تمایزِ یک دولتِ اسلامیِ شیعی که تحت ولایت فقیه ، انجام وظیفه می کند، با سایر دولت ها و حکومت های سکولار یا غیر دینی ، در وظیفه چهارم یعنی آماده کردن زمینه اصلاح امّت اسلامی جامعه است ، که تکلیف اصلی دولت اسلامی نیز به شمار می رود ، چرا که در بینش سیاسی توحیدی ، هدف از آفرینش انسان و جهان ، تربیت توحیدی و اصلاح و آمادگی برای رسیدن به ولایت الله می باشد.
به بیان دیگر ، انسان در این چند روزۀ زودگذر دنیا فقط برای کسب آمادگی پذیرش و لقاءِ ربِّ خود ، درنگی خواهد کرد و نه امر دیگری ؛ البته دشمنان بشریّت از آغاز تاریخ، همواره این هدف را به حاشیه رانده و با آن به مبارزه پرداخته اند.
از دیگر آیات و روایات و شرح شارحین معزّز نامه امام (ع) به مالک، حاصل می شود در حکومت اسلامی ، هر اقدامی از طرف دولت و ملّت ، باید وسیله ای باشد برای اصلی ترین هدف و وظیفه ، که همان اصلاح امّت اسلامی است .
یعنی هر پیشرفت اقتصادی و عمرانی و حتّی دفاعی ، به خودی خود موضوعیّت ندارد ، و اگر وسیله و مقدّمه ای برای تربیت فطری و اسلامی اهلِ بِلاد باشد ، ممدوح است وگرنه ای بسا مانع رشد و تعالی انسان هم خواهد بود.
و اکنون ما در کجا ایستاده ایم ؟ و با نگاه به کدام دورنما برای مملکت امام زمان (ع) برنامه ریزی میکنیم؟
نکند برای رونق اقتصادی و یا توّهم فَرَجِ معیشتی ، با دشمنانی به مذاکره بنشینیم که اصلی ترین مخالفتشان با اصلاح جامعه و اسلامی شدن زندگی ماست .
نکند با ترفند دشمنان وسیله را مهم تر از هدف ببینیم و نه برای رسیدن به هدف ، بلکه به امیدِ خوشیِ چند روزۀ دنیای فانی ، توافقاتی بکنیم و دنیایی را که به چشم الگو به انقلابمان می نگرند ، نا امید کنیم؟؟
رونق اقتصادی به فرمایش امام علی (ع) وسیله است برای هدف والا و نهایی حکومت اسلامی یعنی تربیت و اصلاح آحاد جامعه .
اندیشه می کنیم از اینکه وسیله را آنقدر بزرگ کنیم ، که هدف گُم بشود ؛ و برای رسیدن به رفاه اقتصادی – که با اتکای به دشمنان چندان هم امیدی به حصولش نیست - هدفهای عالی را قربانی کنیم !! خلاصه
در نگاه نخست به این فراز نامه امام علی (ع) به جناب مالک ، وظایف دولت اسلامی در این نظام نامه حکومت علوی ، در چهار عنوان به صورت تیتر وار آمده است:
1- جمع آوری مالیات و یا به قول امروزی ها، کسب درآمدهای عمومی
2- جهاد با دشمنان و یا به قول امروزی ها ، داشتن سیستم دفاعی
3- آماده کردن زمینه اصلاح امّت اسلامی
4- آباد کردن شهرها و یا عمران و شهرسازی
با اندکی دقّت در تکالیف چهارگانه شمرده شده ، به وضوح دیده می شود که سه وظیفه کسب درآمد، جنگ و دفاع و عمران آبادانی ، به نوعی وجه مشترک همه دولت ها و حکومت های اسلامی و غیر اسلامی است.
به بیان دیگر این سه وظیفه را هم رییس جمهور آمریکا انجام می دهد و هم رییس دولت ژاپن و هم رییس جمهور ایران .
اما وجه تمایزِ یک دولتِ اسلامیِ شیعی که تحت ولایت فقیه ، انجام وظیفه می کند، با سایر دولت ها و حکومت های سکولار یا غیر دینی ، در وظیفه چهارم یعنی آماده کردن زمینه اصلاح امّت اسلامی جامعه است ، که تکلیف اصلی دولت اسلامی نیز به شمار می رود ، چرا که در بینش سیاسی توحیدی ، هدف از آفرینش انسان و جهان ، تربیت توحیدی و اصلاح و آمادگی برای رسیدن به ولایت الله می باشد.
به بیان دیگر ، انسان در این چند روزۀ زودگذر دنیا فقط برای کسب آمادگی پذیرش و لقاءِ ربِّ خود ، درنگی خواهد کرد و نه امر دیگری ؛ البته دشمنان بشریّت از آغاز تاریخ، همواره این هدف را به حاشیه رانده و با آن به مبارزه پرداخته اند.
از دیگر آیات و روایات و شرح شارحین معزّز نامه امام (ع) به مالک، حاصل می شود در حکومت اسلامی ، هر اقدامی از طرف دولت و ملّت ، باید وسیله ای باشد برای اصلی ترین هدف و وظیفه ، که همان اصلاح امّت اسلامی است .
یعنی هر پیشرفت اقتصادی و عمرانی و حتّی دفاعی ، به خودی خود موضوعیّت ندارد ، و اگر وسیله و مقدّمه ای برای تربیت فطری و اسلامی اهلِ بِلاد باشد ، ممدوح است وگرنه ای بسا مانع رشد و تعالی انسان هم خواهد بود.
و اکنون ما در کجا ایستاده ایم ؟ و با نگاه به کدام دورنما برای مملکت امام زمان (ع) برنامه ریزی میکنیم؟
نکند برای رونق اقتصادی و یا توّهم فَرَجِ معیشتی ، با دشمنانی به مذاکره بنشینیم که اصلی ترین مخالفتشان با اصلاح جامعه و اسلامی شدن زندگی ماست .
نکند با ترفند دشمنان وسیله را مهم تر از هدف ببینیم و نه برای رسیدن به هدف ، بلکه به امیدِ خوشیِ چند روزۀ دنیای فانی ، توافقاتی بکنیم و دنیایی را که به چشم الگو به انقلابمان می نگرند ، نا امید کنیم؟؟
رونق اقتصادی به فرمایش امام علی (ع) وسیله است برای هدف والا و نهایی حکومت اسلامی یعنی تربیت و اصلاح آحاد جامعه .
اندیشه می کنیم از اینکه وسیله را آنقدر بزرگ کنیم ، که هدف گُم بشود ؛ و برای رسیدن به رفاه اقتصادی – که با اتکای به دشمنان چندان هم امیدی به حصولش نیست - هدفهای عالی را قربانی کنیم !! خلاصه
