شمه ای از شمایل امام زمان (عج)

شمه ای از شمایل امام زمان (عج)

شمه ای از شمایل، سیما و چهره نورانی حضرت مهدی(عج)

(در منابع تاریخی و روایی )

غیبت حضرت صاحب الامر مهدی- علیه السلام - و طول عمر آن حضرت از جمله مسائلی است که گاه ممکن است از سوی برخی مورد شک قرار گیرد لذا از آنجایی که ایمان به آن حضرت و وجود با برکت ایشان جزء ضروریات دین شمرده می شود، از این رو توسط حضرات معصومین ـ علیهم السّلام ـ اشارات فراوانی در مورد وجود مبارک حضرت مهدی صورت گرفته است و از جنبه های مختلفی معرفی گردیده است تا مسلمانان با آن حضرت انس و الفت احساس نمایند از جمله اخباری که وارد شده است، تاکید و توصیف سیما و مشخصات و خصوصیات ظاهری امام عصر- علیه السلام- می باشد که از میان این دسته از روایات به چند مورد آنها اشاره می کنیم: 

الف. بدن مبارک حضرت و چهره ایشان: 
1. امام باقر ـ علیه السّلام ـ می فرماید: روزی عمر بن خطاب از امیر المؤمنین علی- علیه السلام - در مورد حضرت مهدی- علیه السلام - سؤال نمود. آن حضرت فرمودند: «او جوانی است چهار شانه، دارای صورتی زیبا، و مویی نیکو، موهای مبارکش بر شانه هایش ریخته، چهره اش آن چنان نورانی است که بر سیاهی محاسن و مویش غلبه می کند»[1]. 
2. و نیز حضرت علی ـ علیه السّلام ـ می فرمود: در آخر الزمان مردی از فرزندان من قیام می کند که چهره اش سفید آمیخته با سرخی است ...[2] 
3.رسول خدا- صلی الله علیه و آله - فرمود: « بر گونه راست مهدی خالی است که گویی ستاره ای درخشان می باشد»[3] و نیز در جایی فرموده است: « بر دست راست او خالی هست»[4]. 
4. و نیز چون از رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ در مورد مهدی آخر الزمان پرسیدند فرمودند: "مهدی مردی از اولاد من است، صورتی چون کوکب دری دارد؛ رنگ چهره اش بسان اعراب است؛ امّا جسمش چون اجسام مردان بنی اسرائیل»[5] (هیکل درشت و قوی). 
5. و نیز رسول خدا- صلی الله علیه و آله - فرموده است: مهدی پیشانی فراخ دارد و استخوان میانه بینی اش بر آمده است و چشمانی سرمه کشیده دارد...»[6] (چشمانی سیاه و درشت). 
6. و نیز آن حضرت می فرماید: "خداوند مردی از عترت مرا مبعوث خواهد کرد که دندان های ثنایای او از هم فاصله دارد»[7]. 

ب. سن آن حضرت: 
1. اباصلت هروی گوید از امام رضا ـ علیه السّلام ـ در مورد مهدی پرسیدم، فرمود: از علامات او این است که سنش زیاد است امّا سیمایی جوان دارد آن گونه که هر کس به او نگاه کند او را مردی چهل ساله یا کمتر خواهد پنداشت. علامت دیگر او، این است که با گذشت زمان پیر و سالخورده نمی شود تا زمان رحلتش فرا رسد»[8]. 
2. در همین راستا امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرموده است: "نه در موهای سر مهدی و نه در موهای محاسن او او تار سفیدی نخواهد بود»[9]. 

ج. قدرت حضرت صاحب الامر ـ علیه السّلام ـ: 
چنان چه گذشت آن حضرت، بدنی قوی و درشت چون مردمان بنی اسرائیل دارد و قدرت او چنان است که رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرموده: «قوت و قدرت ده مرد به مهدی داده شده است»[10]. 

د. لباس و خوراک: 
امام صادق ـ علیه السّلام ـ می فرماید: «او همواره لباسی خشن (نه حریری تن آسا) می پوشد و غذای غیر لذیذی دارد و نفس و جسم خود را در طاعت و عبادت الهی به رنج و زحمت می اندازد»[11]. 

هـ. شباهت به رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ: 
1.پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ می فرماید: "نهمین فرزند حسین، قائم خاندان من است. او شبیه ترین فرد است به من در شمایل و گفتار و کردار»[12]. 
2. و نیز فرموده است: "مهدی از فرزندان من است. نام او نام من است و کنیه او کنیه من است و از حیث خوی و خصلت و آفرینش از همه به من شبیه تر است». 
3. همچنین در بیان سیره آن حضرت آمده است که: چونان امیر المؤمنین علی ـ علیه السّلام ـ لباس می پوشد و چون او عمل می کند و سیره اش همانند سیره اوست.[13] 
و نیز در توصیف بهشتیان چنین آمده است که ابن عباس می گوید: پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ 
می فرمود: مهدی طاووس اهل بهشت است.[14] یعنی زیباترین اهل بهشت است که در دنیا به جمال او کسی نمی رسد. 

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 
1. بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، جلد 53. 
2. الملاحم و الفتن، سید علی بن موسی بن طاووس. 
3. امام مهدی- علیه السلام - رضوی. 

------------------------------------------- 
[1] . اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه فی معرفه الائمه،، بیروت، دار الاضواء، 1405ق، ج 3، ص 262. 
[2] . طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، چاپ اول، قم، موسسه آل بیت- علیهم السلام – لاحیاء التراث، 1417ق، ج 2، ص 294. 
[3] . اربلی، پیشین، ص 287. 
[4] . طبسی، محمد رضا، الشیعه و الرجعه، ترجمه میرشاه ولد، سید محمد ، قم، انتشارات انصاریان، 1371ق، ج 1، ص 237. 
[5] . مغربی، قاضی نعمان بن محمد،شرح الاخبار فی فضائل الائمه الاطهار- علیه السلام -، قم مؤسسه نشر اسلامی، بی تا، ج 3، ص 378. 
[6] . طبسی، پیشین، ص 237. 
[7] . اربلی، پیشین، ص 289. 
[8] . طبرسی، پیشین، ص 294. 
[9] . مغربی، پیشین، ص 379. 
[10] . همان. 
[11] . نعمانی،محمد بن ابراهیمف الغیبة، تهران، مکتبه الصدق، بی تا، ص 244. 
[12] . مجلسی،محمد باقر، بحار الانوار، ج 51. 
[13] . رحمانی، احمد ، امام علی ـ علیه السّلام ـ، تهران، المنیر، 1417ق، ص 620. 
[14] . اربلی، پیشین، ص 282.