تفاوتهای توافقنامه ایران با 1+5 در ژنو با...آنچه مرقوم داشته اید
شیخ حسن روحانی با ارسال نامه ای به محضر حضرت امام خامنه ای، مطالبی مطرح کرد که معظم له پاسخ کوتاه خود را را با عبارت پرمعنای "دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید..." آغاز کردند.
به گزارش پایگاه خبری- تحلیلی "خیبرآنلاین"،
رییس جمهور در نامه ی ارسالی، مانند حضور رسانه ای پررنگ این روزهای ظریف، بی آنکه از امتیازات داده شده به حریف سخنی به میان آورد، تنها به بیان دستاوردها و کلیاتی بسنده کرد.
براساس این گزارش،
پاسخ ولی امر مسلمین با جمله ی "دستیابی به آنچه مرقومه داشته اید..." آغاز شده است و نتیجه گیری کاملا روشن از این عبارت است که اگر مطالب ذکر شده در این مرقومه توسط رییس دولت با متن توافقنامه ژنو منطبق باشد، موفقیت به دست آمده است.
حال، برای روشن شدن انطباق یا عدم انطباق مرقومه روحانی و توافقنامه، به مواردی اشاره می شود و قضاوت برعهده ی مخاطبان گرانقدر گذارده می شود.
1- روحانی در بخشی از مرقومه اش آورده است:"دستاوردهای قطعی این توافق اولیه، به رسمیت شناخته‌شدن حقوق هسته‌ای ایران و حراست از دستاوردهای هسته‌ای فرزندان این مرز و بوم بوده است" و این یعنی، تمام اقدامات هسته ای صورت گرفته تاکنون، دست نخورد باقی خواهد ماند. این، مطلبی بود که روحانی در سخنرانی فوری خود پس از مذاکرات ژنو که از تلویزیون به صورت زنده پخش شد، نیز به آن اشاره کرد. وی آنجا به صراحت گفت:"من به ملت ایران اعلام می کنم که فعالیت غنی سازی به صورت سابق ادامه پیدا خواهد کرد".
مطلب مرقومه و نیز سخنان رییس دولت به وضوح این نکته تاکید کرده است که اقدامات قبلی به صورت کامل ادامه پیدا خواهد کرد و تصمیم جدید، برای اقدامات آتی صورت خواهد گرفت.
حال، به بخشی از متن تواقفنامه که توسط وزارت امورخارجه منتشر شده، می پردازیم. در قسمت هایی از این توافقنامه (سرفصل عناصر گام اول)، در بخش اقدامات داوطلبانه ایران آمده است:
- نیمی از اورانیوم موجود غنی شده 20 درصد را به صورت اکسید 20 درصد برای تولید سوخت راکتور تحقیقاتی تهران ذخیره نماید. بقیه UF6 20 درصد را به مواد کمتر از 5 درصد رقیق نماید. خط برگشت پذیر نیز وجود نداشته باشد.
- همانگونه که ایران در برنامه عملیاتی کردن تاسیسات تبدیل مواد، به آژانس اعلام کرده است، با آغاز خط تبدیل مواد UF6غنی شده تا 5 درصد بهUO2، ایران تصمیم دارد موادUF6 جدیدا غنی شده تاسطح 5 درصد طی 6 ماه آینده را به اکسید تبدیل کند.
همانگونه که مشاهده می شود، طبق توافقنامه، ایران به صورت داوطلبانه اقدامات فوق را که در گذشته صورت گرفته، اعمال خواهد کرد و نیازی به توضیح نیست که دو مورد فوق، نوعی بازگشت به عقب و عدم تداوم برنامه های قبلی محسوب می شود.
پس، یکی از تفاوت های مرقومه روحانی و سخنان وی پس از مذاکرات با اصل توافقنامه به این مورد بازمی گردد. وی آنجا تاکید کرده بود که از دستاوردهای هسته ای فرزندان این مرز و بوم حراست شده و همچنین گفته بود که فعالیت غنی سازی به صورت سابق ادامه پیدا خواهد کرد، اما طبق اصل توافق، مشخص می شود که ایران اورانیوم غنی سازی شده ی 20 درصدی گذشته ی خود را با فرمول بالا، به 5 درصد تبدیل خواهد کرد.
در کجای این دو بند، تداوم فعالیت به شکل سابق و حراست از آن دستاوردها معنا پیدا می کند؟!
2- در پی نوشت این توافقنامه، موارد مختلف دیگری نیز آمده است که به در ذیل به آنها اشاره می شود:
- در چهار آبشار سایت فردو که در حال حاضر غنی سازی اورانیوم انجام می‌دهند، از این پس غنی سازی بالای 5 درصد انجام نخواهد گرفت...
- ایران اعلام می کند که برای رفع نگرانی‌های مربوط به احداث راکتور اراک برای شش ماه به راکتور سوخت تزریق نخواهد شد، یا آب سنگین را به سایت راکتور منتقل نمی‌کند و سوخت جدید را آزمایش نکرده یا سوخت بیشتر برای راکتور تولید نخواهد شد و تجهیزات اصلی باقی مانده نصب نخواهد شد.
دو بند فوق نیز به خوبی نمایانگر آن است که اولا از دستاوردهای قبلی دانشمندان هسته ای عقب نشینی صورت گرفته و همچنین، باتوجه به تحمیل نظرات حریف راجع به رآکتور اراک، این مجموعه که قرار بود تا 9 دیگر فعال شود، عملا رو به تعطیلی خواهد گذارد و طبق نص صریح توافق، تجهیزات اصلی باقی مانده نصب نخواهد شد.
حال، آقای روحانی و تیم مذاکره کننده ایرانی که به ظاهر تلاش خود را جهت دفاع از حقوق ملی ملت ایران انجام داده اند، باید پاسخ دهند که آیا موارد فوق، نوعی عقب نشستن از دستاوردهای قبلی نیست؟
3- روحانی در مرقومه ی خود خطاب به امام خامنه ای، راجع به بحث تحریم به نکته ای اشاره کرده و آورده:"قدرتهای بزرگ به این نتیجه رسیدند که تحریم و فشار، راه به جایی نخواهد برد". اگرچه این سخن، حرف اصلی نیروهای انقلابی است اما برخی پالس های منفی که از داخل و به ویژه برخی مسئولین دولتی راجع به مسایل اقتصادی داده شد و رفع مشکلات اقتصادی را به مذاکرات (بخوانید توافقات) گره زد، مطلبی که راجع به خزانه ی خالی پیش از مذاکرات قبلی مطرح شد و یا نهاوندیان، جانشین مشایی در دولت روحانی، قبل از مذاکرات اخیر از فتح بزرگ اقتصادی مربوط به این مذاکرات خبر داده بود و... همه و همه حریف را به این باور اشتباه رساند که اهرم تحریم به هدف اصابت کرده است.
در این باره، جان کری، وزیر خارجه آمریکا، پس از توافق ژنو گفته است"ما معتقدیم که این تحریم‌ها هستند که ایران را به مذاکرات آوردند و در نهایت ما را به سوی مذاکرات جامع تر می برند اما این این تحریم ها به خودی خود هدف نبودند. هدف تحریم‌ها این بود که مذاکره داشته باشیم و این همان اتفاقی است که هم‌اکنون در حال رخ دادن است"!
همچنین، قبل از این اوباما، رییس جمهور ایالات متحده هم گفته بود که این تحریم ها بود که ایران را پای میز مذاکره نشاند.
حتی وزیر خارجه انگلیس در دیدار با جان کری، از نتیجه بخش بودن تحریم های مشترک علیه ایران در رسیدن کشور ما به پای میز مذاکره و امضای توافقنامه خبر داد.
باز هم مشاهده می شود که این مطلب موردنظر رییس جمهور در مرقومه اش با سخنان حریف های مذاکره کننده کاملا درتضاد است. روحانی می گوید قدرت های بزرگ (شما بخوانید دشمنان ایران) به این نتیجه رسیدند که تحریم ها اثر ندارد، درحالی که دشمنان کاملا مطلبی خلاف آن را مطرح می کنند.
اگرچه مجددا بیان می داریم که نیروهای انقلابی به جد معتقدند که مقاومت و ایستادگی در برابر زیاده خواهی های دشمن باعث کاهش اثرات تحریم شده و چنانچه این مقاومت همراه با درایت تا انتها ادامه یابد، کلا تحریم ها بی اثر خواهند شد، اما به جهت همان پالس های منفی که از داخل به حریف ارسال شده، امروز آنان با صراحت از اثربخش بودن تحریم ها می گویند و با این گفته، سخن رییس دولت و نتیجه گیری او در مرقومه اش را نقض می کنند.
4_اگرچه گفتنی ها راجع به مرقومه ی روحانی و نیز نوع و جنس نگاه دولت به این توافق و تفاوت آن با اصل توافقنامه و نگرش حریف بسیار است اما در این نوشتار، به همین حد بسنده می کنیم.
به نظر می رسد مخاطبان با کنار هم قراردادن مسایل فوق الذکر و بسیاری از تناقضات دیگر به قضاوت خواهند نشست که آیا طبق غوغای رسانه ای که به راه انداخته اند، به یک پیروزی بزرگ و برد-برد دست یافته ایم که باید برای آن جشن بگیریم، یا دست خود را داوطلبانه بسته و دست حریف را برای اقدامات بعدی بازتر کرده ایم؟
