مجازات برخی از اعمال انسان
کسی که ربا بخورد، باندازه ای که ربا خورده است ، خداوند شکمش را پر از آتش جهنم می نماید و اگر از این راه مالی به دست آورد، خداوند هیچ عملی را از او قبول نمی کند. و تا زمانی که قیراطی از آن مال را در اختیار دارد، پیوسته مورد لعنت خدا و فرشتگان اوست.کسی که برای بهم زدن میانه دو خویشاوند یا دوست قدمی بردارد، خدای متعال از او خشمگین شده و در دنیا و آخرت او را لعنت می نماید و گناهی مانند گناه قاطع رحم )کسی که با خویشاوند نسبی خود قطع رابطه نموده یا آزاری به او برساند) خواهد داشت .
خداوند عزوجل از زنی که چشم خود را از غیر شوهر یا محرم خود پر کند، بشدت خشمگین می گردد و بدون تردید اگر چنین کند، خداوند تمام کارهای نیک او را از بین می برد و اگر در بستر غیر شوهرش بخوابد، به عهده خدای متعال است که پس از عذاب نمودن او در قبرش ، با آتش او را بسوزاند.
کسی که برای سخن چینی بین دو نفر گام بردارد، خداوند در قبرش آتشی بر او مسلط می نماید که تا روز قیامت او را بسوزاند؛ و هنگامی که از قبرش بیرون می آید، خداوند اژدهای سیاهی را بر او مسلط می نماید که گوشتش را نیش بزند تا زمانی که به جهنم برود..
کسی که از مسلمانی غیبت کند، روزه و وضویش باطل است و اگر در این حال بمیرد، در حالی مرده است که حرام خدا را حلال دانسته است .
کسی که با زن نامحرمی دست بدهد، در روز قیامت در حالی می آید که دستهایش به گردنش بسته شده است . آنگاه دستور می رسد او را به جهنم ببرید و کسی که با زن نامحرمی شوخی کند، در مقابل هر کلمه ای که در دنیا به او گفته است ، هزار سال حبس می شود.
کسی که یک وجب از زمین همسایه اش را غصب کند، خداوند آن یک وجب را تا هفت طبقه زیر آن تبدیل به آتش نموده ، بصورت طوقی در آورده و در گردنه او می اندازد تا زمانی که او را وارد جهنم نماید.
کسی که با زن شوهرداری مرتکب گناه شود، از بدن آن دو آن قدر چرک خون آلوده به خون بیرون می آید که دره ای بطول راه پانصد سال بوجود می اید و جهنمایان از بدبویی آن دو اذیت می شوند و عذاب آن دو از سخت ترین عذابهای مردم خواهد بود.
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که به مرد یا زن مومنی تهمتی بزند که در آنها نباشد، خداوند در روز قیامت او را در (طینت خبال ) محشور می نماید و راوی پرسید (طینت خبال ) چیست ؟ فرمودند: چرک خون آلودی است که از فرج زنان بدکاره بیرون می آید.
کسی که به مرد یا زن پاکدامنی تهمت بزند، خداوند عملش را از بین برده ، هفتاد هزار فرشته او را از روبرو و پشت سر تازیانه می زنند و مارها و عقربها گوشتش را نیش می زنند؛ آنگاه دستور می رسد او را به جهنم ببرید.
کسی که در دنیا باده بنوشد، خداوند شربتی از سم افعی و عقرب به او می نوشاند؛ شربتی که هنگام خوردن آن (و قبل از این که آن را بخورد) گوشت صورتش را در ظرف می ریزد و هنگامی که آن را بنوشد، گوشت و پوستش مانند مردار بو گرفته تکه تکه می شود؛ بگونه ای که اهل محشر از بوی آن اذیت می شوند و این وضع ادامه دارد تا دستور برسد او را به جهنم ببرید و خورنده ، سازنده ، فروشنده ، خریدار، حمل کننده ، تحویل گیرنده و کسی که از آن سودی می برد، همگی در زشتی و گناه برابرند.
کسی که ارتکاب گناهی را بشنود و خبر آن را پخش کند، مانند انجام دهنده گناه است.
کسی که چشمانش را از نگاه حرام به زنی پر کند، خداوند در روز قیامت چشمانش را با میخهایی آتشین و آتش پر می نماید و تا زمانی که خداوند بین مردم حکمی می نماید، بدین حالت خواهد بود. آنگاه دستور می رسد که او را به جهنم ببرید.
کسی که به مسلمانی خیانت کند، در دنیا و آخرت نه او از ماست و نه ما از اوهستیم .
کسی که به صورت مسلمانی سیلی بزند، خداوند در روز قیامت استخوانهای او را پراکنده می سازد، سپس آتش را بر او مسلط می نماید. نیز در حالی که محشور می شود که دستانش به گردنش بسته است و تا زمانی که وارد جهنم شود، به همین حال خواهد بود.
ابی بصیر می گوید: به(ام حمیده ) بخاطر وفات امام صادق علیه السلام تسلیت گفتم . او گریست . من نیز گریستم . آنگاه گفت : اگر هنگام وفات آن حضرت علیه السلام حاضر بودی ، چیز عجیبی از او می دیدی : هنگام وفات چشمانش را باز کرده و فرمودند: خویشانم را جمع کنید. ما نیز همه خویشان او را جمع کردیم . او نگاهی به آنان انداخته و فرمودند: شفاعت ما به کسی که به نماز اهمیت ندهد، نمی رسد.
و اگر کسی در شب یا روز به فکر فریب برادر مسلمانش باشد، در همه آن روز یا شب خداوند از او خشمگین است ، تا زمانی که باز نگردد و توبه نکند، خداوند همچنان از او خشمگین خواهد بود. اگر در این حال بمیرد، با دینی غیر از اسلام از دنیا رفته است . آنگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: بدانید کسی که مسلمانی را فریب دهد، از ما نیست . و سه بار این جمله را تکرار فرمودند.
کسی که قرآن را بیاموزد و به آن عمل نکند و دوستی دنیا و زیباییهای آن را انتخاب کند، سزاوار خشم خدای متعال شده و همردیف یهود و نصاری می شود که کتاب خدا را دور انداخته و به آن توجه نکردند.
کسی که بخاطر (کمی ) رزق خود از خداوند خشمگین باشد و از این مطلب نزد غیر خدا گله کند و صبر نکند، کار نیکی از او به خداوند نرسیده و در حالی که خداوند متعال از او خشمگین است ، او را ملاقات می نماید.
امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر کسی قصد گناه کرد، نباید آن را انجام دهد. زیرا همانا ای بسا که بنده گناهی مرتکب می شود و خداوند عزوجل او را دیده و می فرماید: به عزت و جلالم سوگند هیچ گاه تو را نمی آمرزم .
کسی که برادر مسلمانش را بفریبد، خداوند برکت روزیش را می گیرد، زندگی او را تباه کرده و او را به خودش وا می گذارد.
کسی که به زنی در مورد مهرش ظلم کند (مهرش را ندهد یا کم بدهد)، خداوند او را زناکار می داند و در روز قیامت به او می گوید: بنده ام ! با پیمان خود کنیزم را به ازدواج تو در آوردم ، ولی تو به پیمان من وفا نکردی . و خداوند عزوجل خود عهده دار گرفتن حق آن زن می شود. و تمام کارهای نیک آن مرد را در مقابل حق آن زن می گیرد، ولی چون کارهای نیک او جوابگوی حق او نیست ، دستور می دهد او را به جهنم ببرید.
و کسی که از شهادت خود بازگردد یا شهادت ندهد، خداوند در مقابل چشم مردم گوشت او را به خودش می خوراند و در حالی به جهنم می رود که زبانش را می جود.
امام باقر علیه السلام فرمودند: کسی که پیش او از برادر مومنش غیبت شود و او به برادر مومنش کمک کرده و یاریش نماید، خداوند در دنیا و آخرت او را کمک و یاری می نماید و کسی که از برادر مومنش پیش او غیبت شود و در حالی که می تواند او را یاری و کمک کند، کمک و یاری نرسانیده و از او دفاع نکند، خداوند در دنیا و آخرت او را خوار و ذلیل می نماید.
امام صادق علیه السلام فرمودند: و محققا مومنی بخاطر قصد گناه ، از رزق خود محروم می شود.
منبع این بخش: کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال مؤ لف : مرحوم شیخ صدوق «ره»
