حضرت معصومه (س) از کودکی دریای علم و دانایی بودند
حضرت معصومه ـ علیهاالسّلام ـ از قبیل امامزاده های مطلق نیست که هنگام زیارت او زیارت نامه ی مطلق امام زادهها خوانده شود، بلکه زیارت مخصوص به خود دارد؛ زیرا در روایت است: مَنْ زارَها وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ. (هر کس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب می گردد.)
خیلی کلمه ی بزرگی است ! نقل شده که روزی حضرت امام موسی کاظم علیه السّلام در مدینه، در خانه تشریف نداشتند، شخصی آمد که سؤالی از آن حضرت بنماید، حضرت معصومه ـ علیهاالسّلام ـ که در سنّ کودکی بودند و در خانه تشریف داشتند، می فرمایند: آن حضرت تشریف ندارند، چه کار دارید؟ آن شخص عرض کرد: مسأله ای دارم، می فرماید، بنویس، می نویسد، ایشان پاسخ آن را می دهد، بعد که حضرت امام کاظم ـ علیه السّلام ـ به خانه بر می گردد، مادرش جریان را به آن حضرت عرض می کند، حضرت می فرماید : بِأَبِی هِیَ وَ أُمِّی، حَکَمَتْ بِما حَکَمَ اللّهُ! (پدر و مادرم به فدایش، به آن چه خداوند حکم فرموده، حکم نموده است.)
این ها افراد عادی نبوده اند، خدا میداند این خاندان چه شخصیّتهایی بوده اند، صدها کرامات برای حضرت ذکر کرده اند.
