آشنایی اجمالی با حروف "ریط" ، " اضافه " و " نشانه "

حرف‌‌ها در زبان فارسی سه دسته‌اند: «حروف ربط»، «حروف اضافه» و «حروف نشانه».


۱ـ حرف اضافه


حرف اضافه‌ کلمه‌ای‌ است که معمولاً کلمه یا گروهی از کلمه‌ها را به «فعل» یا «صفت بر‌تر»، یا «اسم جمع» و یا نظایر این‌ها نسبت می‌دهد، و آن‌ها را متمم یا وابستهٔ فعل، صفت بر‌تر یا اسم جمع و مانند این‌ها قرار می‌دهد


حروف اضافه نیز دو دسته‌اند:


 (۱) حروف اضافهٔ ساده: شامل از، الاّ، الی، اندر، با، بدون، بر، برای، به، بهر، بی، تا، جز، چون، در، ضد، علیه، غیرِ، مانند، مثل، مگر، واسه‎ی.


 (۲) حروف اضافهٔ مرکب: شامل غیراز، به‎غیراز، به‎مجرد، به‎محض، به‎عنوان، به‎مثابه، به‎وسیله‎ی، به‎واسطه‎ی، دربرابر، درقبال، درمیان، ازجمله، درخصوص.


۲ـ حرف ربط


حرف ربط کلمه‌ای ا‌ست که دو واژه را به هم پیوند (ربط) می‌دهد.


حروف ربط دو دسته‌اند:


 (۱) حروف ربط ساده: شامل اگر، اما، باری، پس، تا، چه، خواه، زیرا، که، لیکن، نیز، و، ولی، هم، یا.


 (۲) حروف ربط مرکب: شامل آن‌جاکه، آن‌گاه که، از آن‌جا که، از آن‌که، ازاین‌روی، ازبس، ازبس‌که، بس‌که، ازبهر آن‌که، اکنون که، چنان‌چه، اگرچه، الاّ این‌که، بااین‌حال، باوجوداین، به‌شرط آن‌که، چنان‌که و....


۳ـ حرف نشانه


حرفی است که برای تعیین مقام و نقش کلمه در جمله می‌آید و نقش آن را مشخص می‌‎کند. برای مثال «را» در جملهٔ «علی را دیدم» نشانهٔ مفعول است. حروف نشانه عبارتند از:

ا،‌ای، یا، را ـِ (کسره).


ویراستار زبانی (نگارشی) باید کاربرد درست این حروف را فرا گیرد تا بتواند نادرستی‌های (خطاهای) احتمالی در به‎کار بردن آن‎‌ها را تشخیص دهد، آن‌ها را برطرف کند، و آن‎‌ها را به‎جای یک‎دیگر به‎کار نبرد.


آ