فرازی از نامه شهید علی خلیلی به امام خامنه ای
رهبرم!
جان من و هزاران چون من فدای غربتت.
بخدا که دردهای خودم در برابر درد های شما فراموشم میشود که چگونه مرگ غیرت و
جوانمردی را به سوگ مینشینید.آقا جان!
من و هزاران من در برابر درد های شما ساکت نمی نشینیم
و اگر بارها شاهرگمان را بزنند و هیچ
ارگانی خرج مداوایمان را ندهد بازهم نمی گذاریم رگ غیرت و ایمان در کوچه های شهرمان بخشکد.
سلام استاد محترم ،جهادگر بی سنگر شما که همیشه رزمنده ایدما از
شما متشکریم
مثل یک مرد پرکشیدی تا..... آسمان را به بر کشیدی تا.....
تا که باران به شهر برگردد بازهم چشم تر کشیدی تا....
سینه ات داغدار فردا بود "آه"را بیشتر کشیدی تا.....
در همان کوچه های بی غیرت سینه ات را سپر کشیدی تا....
حرف امروز نیست جان دادن روی دیوار درکشیدی تا.....
ارث مادر رسیده است به تو مثل یک مرد برکشیدی تا......