نگاه اجمالی به زندگی نامه امام خامنه ای
حضرت آیت الله سید علی حسینی خامنه معروف به سید علی خامنه‌ای (متولد ۲۴ تیر ۱۳۱۸، مشهد) رهبر کنونی و دومین رهبر جمهوری اسلامی ایران است. ایشان به عنوان رهبر، ولی مطلقه فقیه، رئیس حکومت و عالی ترین مقام جمهوری اسلامی ایران و فرمانده کل قوای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است. ایشان سومین رئیس‌جمهور ایران از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۸ در دو دوره پیاپی بود.
ایشان تا ۱۹ سالگی تحصیلاتشان را در حوزه علمیه مشهد و حوزه علمیه نجف فرا گرفتند و سپس برای تحصیلات عالی به حوزه علمیه قم هجرت نمودند. ایشان در این حوزه با آیت الله سید روح الله الموسوی الخمینی که از استادان برجسته آنجا بود و بعدها بنیان‌گذار حکومت جمهوری اسلامی ایران شد آشنا شدند و بر سر درس‌های ایشان نشستند. در جوانی با جنبش‌های مخالف حکومت پادشاهی پهلوی همراه شده و نخستین بار پس از حادثه ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ دستگیر و به زندان انداخته شدند. ایشان چندین بار دیگر نیز در طی دوران حکومت شاهنشاهی توسط ساواک دستگیر شده و این دستگیری‌ها به آشناییشان با چندین انقلابی معروف از جمله آیت‌الله حسینعلی منتظری انجامید. با اوج‌گیری اعتراضات مردمی در سال ۱۳۵۷ و آزادسازی تعدادی از زندانیان سیاسی از سوی حکومت به منظور بازتر کردن فضای سیاسی، آیت الله امام خامنه‌ای پس از واپسین دوره تبعید خود به زادگاهش مشهد بازگشتند.
به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن همان سال، آیت الله امام خامنه‌ای عضوی از شورای انقلاب شده و در سال ۱۳۵۹ به نمایندگی مردم تهران در نخستین مجلس شورای اسلامی رسیدند. یک سال بعد توانستند از یک سوءقصد که در ششم تیرماه 1360 توسط هواداران گروه فرقان طراحی شده بود جان سالم به در ببرند. از آن پس، آیت الله امام خامنه‌ای سمت ۲ دور پیاپی ریاست جمهوری ایران را میان سال‌های ۱۳۶۸–۱۳۶۰ بر دوش داشتند. ایشان پس از رحلت جانگداز رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی در سال ۱۳۶۸ به عنوان دومین ولی مطلقه فقیه به رهبری ایران نایل آمده و از آن هنگام تاکنون بر این مقام استوار می باشند. ایشان در غیبت کبری حضرت ولی عصر ارواحنا لتراب مقدمه الفدا، هم زمان رهبر حامعه اسلامی در سراسر جهان، فرمانده کل قوا ، امام جمعه تهران و زعامت و رهبری جهان تشیع و اسلام را نیز عهده دار می‌باشند.
خانواده:
پدر حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه‌ای، سید جواد و پدر بزرگ پدریش سید حسین از روحانیان آذری مقیم نجف بودند و نیایش اهل تفرش که به آذربایجان هجرت کرده بود. مادرشان خدیجه میردامادی که متولد سال ۱۲۹۱ بودند که در سال ۱۳۶۸، تنها دو ماه بعد از شروع رهبری ایشان درگذشت. رهبر معظم درباره مادرشان چنین گفته‌اند: «مادرم خانمی بود بسیار فهمیده، باسواد، کتابخوان، دارای ذوق شعری و هنری، حافظ شناس –البته نه به معنای علمی، بلکه به معنای مأنوس بودن با دیوان حافظ، با قرآن کاملاً آشنا بود. او دختر آیت‌الله هاشم میردامادی بود که اصالتاً اصفهانی و مقیم مشهد بود.
پدر بزرگ مادری رهبر ایران، زاده و بزرگ شده نجف و دانش‌آموخته حوزه علمیه نجف البته از سادات میردامادی اصفهانی و مشخصاً نجف‌آبادی بود که حدوداً در ۴۰ سالگی به ایران مهاجرت کرده و در مشهد به تبلیغات مذهبی و تحصیل و تدریس و نوشتن کتاب‌های اسلامی مشغول بودند. ایشان در زمان کشف حجاب در حکومت رضاشاه در مسجد گوهرشاد مشهد مبارزاتی کرده و پس از مخالفت با این طرح به سمنان تبعید شدند و در مسجد جامع گوهرشاد سالیان بسیار امام جماعت بوده و تفسیر قرآن می‌کردند و کتاب تفسیر قرآن خلاصةالبیان از ایشان است و شوهر عمه‌اشان نیز شیخ محمد خیابانی بود.
حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه‌ای متأهل و دارای ۶ فرزند هستند. همسر گرامیشان سرکار حاجیه خانم منصوره خجسته باقرزاده نام دارد. نام دخترانشان خانم زادگان بشری و هدی، و پسرانشان مصطفی ،مجتبی ، مسعود (محسن) و میثم است. سیده خانم بشری همسر محمدجواد گلپایگانی فرزند محمدی گلپایگانی رئیس‌دفتر رهبری است. سیده خانم هدی، همسر مصباح‌الهدی باقری کنی فرزند محمد باقر باقری کنی است. سید مجتبی با دختر غلامعلی حداد عادل ازدواج کرده‌است. مصطفی با دختر عزیزالله خوشوقت ازدواج کرده‌است و مسعود نیز با فرزند محسن خرازی و خواهر صادق خرازی. میثم داماد محمود لولاچیان از بازاریان مذهبی تهران است.]
سید محمد برادر بزرگتر ایشان، عضو مجلس خبرگان قانون اساسی بوده و در حال حاضر ریاست بنیاد حکمت اسلامی صدرا را بر عهده دارند. برادر کوچکترشان سید هادی نیز روحانی و فعال سیاسی عضو مجمع روحانیون مبارز هستند، که در سال ۱۳۷۹ روزنامه حیات نو را منتشر کردند که بعداً به دستور دادگاه ویژه روحانیت توقیف شد. یکی از خواهران ایشان به نام سیده خانم بدری همسر شیخ علی تهرانی بود.
:تحصیلات حوزوی
حضرت آیت العظمی سید علی خامنه‌ای از سن هجده سالگی در مشهد درس خارج فقه و اصول را نزد آیت‌الله میلانی از مراجع وقت آغاز کردند. در سال ۱۳۳۶ به قصد زیارت عازم نجف شده و در مدت اقامت کوتاه خود از دروس سید محسن حکیم و ابوالقاسم خویی و سید محمود شاهرودی بهره بردند. ایشان با مشاهده وضعیت تحقیق و تدریس در نجف تصمیم به تحصیل در آن شهر گرفتند، ولی به دلیل مخالفت پدر پس از هفت ماه به ایران بازگشتند.
پس از آن از سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۳ در حوزه علمیه قم به تحصیلات عالی در فقه و اصول و فلسفه مشغول شدند. ایشان سر درس آیت‌الله بروجردی و مرتضی حائری یزدی و علامه طباطبایی حاضر شدند و نیز در درس فقه و اصول سید روح‌الله خمینی شرکت مینمودند
در سال ۱۳۴۳ یک چشم پدر بزرگوارشان براثر بیماری آب مروارید نابینا شد که پس از آن به‌رغم علاقه‌اشان به تحصیل در قم، برای مراقبت از پدر به مشهد بازگشت و تا سال ۱۳۴۷ همانجا درس‌آموزی خود را با شرکت در دروس استادانی چون آیت‌الله میلانی ادامه دادند. در کنار آن کتاب‌های فقه و اصول و معارف دینی را به طلاب و دانشجویان می نویسند ...
